Pamuğun küresel erişimi geniştir, ancak mevcut pamuk üretim yöntemleri çevresel olarak sürdürülmesi oldukça zor ve sonuçta endüstrinin gelecekteki üretimi sürdürme kabiliyetini baltalıyor.
Pamuk üretimini asgari düzeyde kabul edilebilir çevre standartlarıyla uyumlu hale getirmek bile zorlu bir iştir. WWF, pamuğun çeşitli şekillerde sürdürülebilir üretimini ve kullanımını teşvik etmek için küresel ortaklardan oluşan bir koalisyonla birlikte çalışıyor.
PAMUK ÜRETİMİNİN ÇEVREYE ETKİLERİ
Pamuğun en belirgin çevresel etkileri, zirai kimyasalların (özellikle pestisitlerin) kullanımı, su tüketimi ve habitatın tarımsal kullanıma dönüştürülmesinden kaynaklanmaktadır. Suyun pamuk yetiştiriciliğiyle kirlenmesi sonucu Orta Asya'daki Aral Denizi, Pakistan'daki İndus Deltası ve Avustralya'daki Murray Darling Nehri gibi büyük ekosistemler üzerinde ciddi etkiler yarattı.
Toprak Erozyonu ve Bozulması
Pamuk ekimi toprak kalitesini ciddi şekilde bozar. Son 70 yıldır pamuk ekimine ayrılan küresel alanın sabit kalmasına rağmen, pamuk üretimi birçok alanda toprağı tüketmiş ve bozmuştur. Çoğu pamuk köklü tarlalarda yetiştirilir, ancak bunların tükenmesi yeni alanlara yayılmaya ve buna bağlı olarak habitatın tahrip olmasına yol açar.
Kirlilik
Pamuk için geleneksel üretim uygulamaları, önemli miktarda gübre ve böcek ilacı uygulamasını içerir. Pestisitler, toprak ve su kalitesinin yanı sıra tarlaların içindeki biyolojik çeşitliliğin sağlığınıda tehdit eder. Pestisitlerin yoğun kullanımı, tarım işçilerinin ve yakınlardaki nüfusların sağlığı için de endişe yaratmaktadır.
Su kirliliği
Pestisitlerin, gübrelerin ve minerallerin pamuk tarlalarından akışı nehirleri, gölleri, sulak alanları ve yeraltı akiferlerini kirletir. Bu kirleticiler biyoçeşitliliği doğrudan ani toksisite yoluyla veya dolaylı olarak uzun vadeli birikim yoluyla etkiler.
Su Kıtlığı
Pamuğun üretimi ve işlenmesi esnasında büyük miktarda su kullanır. Bazı uzmanlar, tüm tarımsal ürünler arasında pamuğun en büyük su kullanıcısı olduğunu iddia ediyor. Yüzey ve yeraltı suları genellikle pamuk tarlalarını sulamak için yönlendirilir, bu da buharlaşma yoluyla tatlı su kaybına ve verimsiz su yönetimine yol açar.
IKEA'nın desteğiyle WWF, pamuk yetiştirmenin daha iyi yollarını teşvik etmek için bir pilot proje başlattı. Umulandan fazla ses getirmesi ve başarısı nedeniyle proje, Better Cotton Initiative adlı çok paydaşlı bir organizasyona dönüştü. Better Cotton standartlarını benimseyen çiftçiler şunları taahhüt eder:
*Bitki koruma uygulamalarının zararlı etkilerini en aza indirmek;
*Suyu verimli kullanmak ve suyun mevcudiyetine özen göstermek;
*Toprağın sağlığına özen göstermek;
*Doğal yaşam alanlarını korumak;
*Elyafın kalitesini korumak ve korumak; ve insana yakışır işi teşvik edin.
Bu en iyi yönetim uygulamalarını benimseyen çiftçiler, daha az pestisit, gübre ve su fazlalığı ile daha sağlıklı pamuk yetiştiriyor. Örneğin, İndus Nehri'ndeki suyun %97'si pamuk gibi mahsullerin üretimine gidiyor. Şimdi 75.000'den fazla Pakistanlı çiftçi, su kullanımlarını yüzde 39 oranında azaltarak İndus Nehri üzerindeki baskıyı azaltmaya yardımcı oldu. Buna ek olarak, Better Cotton Girişimi, bu çiftçilerin 2012 yılında 300.000 hektarın üzerinde pestisitleri yüzde 47 ve kimyasal gübreleri yüzde 39 oranında azaltmalarına yardımcı oldu.